ΛΙΛΑ ΠΑΠΟΥΛΑ Σ ΤΟΙΧΟΙ ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ

Από τη δεκαετία του ‘80 η Λίλα Παπούλα ξεκίνησε να φωτογραφίζει τοίχους ερειπωμένων σπιτιών. Οι φωτογραφίες αυτές είναι οι αρχικές της καταγραφές, οι οποίες συγκροτούν ένα προσωπικό ημερολόγιο, έναν τρόπο να θυμάται, να νοσταλγεί λαβωμένα σπίτια, απώλειες, αποτυπώματα φθοράς, ίχνη από αυτό που ήταν κάποτε, καθημερινές ιστορίες, ιστορίες προσωπικές, το σπίτι που έζησε και δεν υπάρχει πια. Οι φωτογραφίες στη συνέχεια μετουσιώνονται σε εικαστική πράξη και μετατρέπονται σε προσωπικές τοιχογραφίες με συναίσθημα και μνήμη. Αυτή η προσωπική και συγχρόνως βιωματική γραφή αποτελεί ένα εικαστικό αλφαβητάρι με ευρέως αναγνώσιμο χαρακτήρα. Η σκόνη από τις εικόνες φθοράς και νοσταλγίας της Παπούλα περνάει μέσα μας. Και τότε συμβαίνει κάτι παράδοξο, οι εικόνες αυτές μας καταβάλλουν και παράλληλα μας γεμίζουν οξυγόνο.

Γενική ευθύνη: Καθ. Αλεξάνδρα Γουλάκη Βουτυρά 
Επιμέλεια – Σχεδιασμός: Βίκυ Κερτεμελίδου, αρχιτέκτων